คำเตือนเนื้อหา
เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม
- มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ
เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม
เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
แอบรัก
เช้าตรู่ที่สดใสกับเเสงอาทิตย์ที่สาดส่องเข้ามาภายในห้องหรู่ ร่างบางที่นอนเปลือยกายอยู่บนเตียงได้เเต่งัวเงียลืมตาขึ้นมาด้วยความเหนื่อยล้าทั้งคืน เพราะสามีของเธอได้จัดหนักกับเธอเเบบคนหิวกระหาย
ผู้เข้าชมรวม
1,486
ผู้เข้าชมเดือนนี้
99
ผู้เข้าชมรวม
นิยายรัก ความรัก โรแมนติก คลั่งรัก ชายหญิง 18 พระเอกคลั่งรัก โรมานซ์ รักโรแมนติก พระเอกเก่ง ดราม่า แอบรัก นิยาย รัก romantic
ค่ำคืนที่สุดเเสนจะทรมานของหญิงสาวร่างบาง นวลที่เพิ่งเเต่งงานกับมหาเศษฐีผู้ที่ใครต่อใครก็รำลือกันว่าบ้าอำนาจ และมีอิทธิพลที่สุด ไม่ว่าจะหญิงสาวคนไหนก็ยอมพลีกายให้กับเขาทั้งนั้น แต่กับเธอมันต่างกันเพราะที่นวลยอมพลีกายให้กับเขาก็เพราะความจำเป็นเธอถูกพ่อขายให้กับเขาด้วยเงินมหาศารที่คิดว่าชาตินี้ยังไงก็หน้าจะหาไม่ได้ และด้วยความที่นวลเอง ก็ต้องนำเงินไปรักษาเเม่ที่กำลังป่วยอยู่โรงพยาบาล เธอจึงยอมเขาทุกอย่างไม่ว่าเขาจะให้ทำอะไรเธอก็ยอม
“ฉันย้ายเเม่ของเธอไปโรงพยาบาลในเมืองละนะ ต่อไปก็ไม่ต้องห่วง ฉันจะเป็นคนจัดการทุกอย่างให้เอง อ่อเล้วก็เย็นนี้ฉันกลับดึกหน่อยนะ มีประชุมกับลูกค้า ” เสียงของชายหนุ่มที่ทุ่มใหญ่หน้าเกรงขามเอ่ยขึ้น เเละเดินออกจากห้องไป นวลรู้สึกเหมืิอนตัวเองก็ไม่ได้ต่างอะไรกับผู้หญิงหากินเพราะทุกครั้งที่เขามาหาเธอก็เพื่อหวังนอนกับเธอ ต่อให้เธอมีฐานะเป็นภรรยาของเขาเเต่ก็เเค่เป็นผู้หญิงที่ถูกขายมา เธอคิดอยู่ในใจเสมอว่าเขาคงจะไม่มีวันรักกับเธอได้หลอกเพราะเธอเองไม่มีอะไรเลย นอกจากใช้ร่างกายให้เขาระบายอารมณ์ก็เท่านั้น เมื่อคิดได้แบบนี้เธอก็ไม่คิดที่จะเปิดใจให้คนอย่างเขาเด็ดขาดเพราะเธอคิดว่าอีกไม่นานเมื่อเธอเก็บเงินได้สักก้อนก็จะขอหย่ากับเขาคืนอิสระให้กันเเละกันทุกอย่างก็เเฟร์ๆดี
เมื่อเขาออกไปแล้วเธอก็ลุกขึ้น เตรียมตัวเพื่อที่จะไปเยี่ยมเเม่ของเธอ ภายในใจเธอเองก็รู้สึกดีใจที่เเม่ได้ย้ายมาอยู่โรงพยาบาลดีๆ สักที เมื่อเธอเดินลงมา ด้านล่างก็มีคนคอยรับใช้อย่างเอาอกเอาใจ
“อรุญสวัสดิ์ค่ะคุณผู้หญิง เช้านี้รับประทานอะไรดีคะ เดียวดิฉันจะไปเตรียมให้”
“อ่อไม่เป็นไรค่ะ นวลรีบ ขอบคุณนะคะ”เมื่อเธอพูดเสร็จก็เดินออกไปขึ้นรถด้านนอก ซึ่งมีคนขับรถคอยบริการอย่างดี นวลรู้สึกเกร็งๆนิดๆที่มีคนคอยก้มหัวให้เธอเเละเรียกเธอว่าคุณผู้หญิงทุกครั้งเธอรู้สึกไม่ชิน เพราะก่อนหน้าที่เธอจะเเต่งงานเข้ามา เธอก็เป็นเหมือนคนรับใช้คนนึงเรียกได้ว่าเป็นทาสก็ว่าได้เพราะเธอถูกกระทำสารพัดดังคนใช้คนนึง
เมื่อเธอนั่งรถมาถึงโรงพยาบาลก็มีบดีการ์สคอยอำนวยความสะดวกดูเเลเธอทุกย่างก้าวจนเธอรู้สึกอึดอัดนิดหน่อย
“สวัสดีค่ะคุณหมอ….ไม่ทราบว่าอาการของเเม่ฉันเป็นอย่างไรบ้างคะ”
“ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงนะครับ ทุกอย่างโอเครดีมากครับ ตอนนี้ท่านต้องพักอยู่ที่ห้องปลอดเชื้อไปก่อน ต้องขออภัยคุณผู้หญิงด้วยนะครับช่วงนี้งดเยี่ยมท่านไปก่อน"
“ อ่องั้นหรอค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” นวลที่ภายในใจเป็นห่วงเเม่มากๆเเต่ก็รู้สึกโล่งใจที่ได้ยินหมอบอกว่าอาการของเเม่ดีขึ้นเเล้วเธอจึงเลิกกังวลสักทีิ
“วันนี้คุณผู้หญิงไม่ไปส่งมื้อกลางวันให้คุณผู้ชายหรือครับ" เสียงของบดีการ์สถามขึ้นเพราะนี้ก็จะเที่ยงเเล้วเเต่ไม่เห็นเธอเตรียมอาหารเหมือนทุกวัน
“ไม่ละจ๊ะ….วันนี้ไปส่งฉันที่ร้านเลยนะฉันไม่เข้าบริษัท” บริดิการ์สได้เเต่มองหน้ากันด้วยความสงสัยเพราะตลอดระยะเวลา1เดือนที่เธอเเต่งงานเข้ามาพวกเขาก็เห็นเธอคอยส่งมื้อกลางวันให้คุณผู้ชายทุกครั้งเเต่วันนี้กลับเฉยเมยเเต่พวกเขาก็ได้เเต่ทำตามคำสั่งของเธอไม่กล้าถามอะไรมากจึงพาเธอไปยังร้านเบเกอรี่ที่เพิ่งเปิดใหม่
เมื่อมาถึงร้าน นวลก็เเสดงท่าทีว่าดีใจมาก เพราะร้านที่เธอร่วมลงทุนกับเพื่อนสนิทเสร็จสมบรูณ์สักที เธอเดินเข้าไปทักทายเพื่อนสาวหมวยเล็กที่กำลังตกเเต่งร้านอยู่่อย่างขมักเขม่น เป็นจังหวะเดียวกับที่หมวยเล็กหันมาพอดีทำให้นางตกใจจนมือไม้อ่อนไปหมด
“ว้าวตะเถน….. โอ้ย…นวลมาเงียบๆไม่ให้ซุ้มให้้สียงตกใจหมดเลย”
“ใจเหมอลอยไปถึงใครอยู่ละจ๊ะ เเหม่ขวัญอ่อนจริงเชียว” นวลเอ่ยเเซวเพื่อนอย่างขำขัน และทั้งสองคนก็มานั่งปรึกษาหารือกันเรื่องร้านใหม่อย่างสนุกสนานเเละมีความสุขที่พวกเขาจะได้หาเงินด้วยตัวเองกันสักทีเพราะตั้งเเต่จบมหาลัยกันมาพวกเธอก็ยังไม่เคยได้ทำงานกันอย่างเป็นจริงเป็นจังเลย นวลเองพอจบมาก็ได้เเต่งงานอยู่กับสามีเลยส่วนหมวยเล็กก็มีฐานะทางครอบครัวที่ดีอยู่เเล้วเเต่เธอก็อยากมีงานทำมีเงินเก็บที่มาจากน้ำพักน้ำเเรงตัวเองวิธีนี้จึงเป็นทางเดียวของพวกเธอที่จะหาเงินได้อย่างมีความสุข
ทางด้านของประธานหนุ่ม คุณคมกฤษ สามีของนวลที่มุ้นอยู่กับการเซ็นเอกสารก็มีผู้ช่วยส่วนตัวนำอาหารกลางวันเข้ามาให้ เขาใช้หางตามองเเววๆเเต่มือก็เซ็นเอกสารอยู่โดยไม่หยุดหย่อน
“เเล้วนวลไปไหนยังไม่เข้ามาหรอ…” เสียงเข้มของประธานหนุ่มเอ่ยขึ้น
“คุณผู้หญิงให้เเจ้งว่าวันนี้ติดธุระครับเลยไม่ได้นำมื้อกลางวันมาส่ง”
ชายหนุ่มที่ได้ยินลูกน้องรายงานก็เงยหน้าขึ้นด้วยความสงสัยว่า ภรรยาของเขาจะติดธุระอะไรสำคัญขนาดทิ้งให้เขากินอาหารฝีมือของเชฟได้ เขาทำท่าทางผายมือไล่ลูกน้องคนสนิทออกไป
“ฉันไม่หิวเอาออกไป”
ฝ่ายของนวลกับเพื่อนสาวที่คุยกันจนค่ำ
“นวล…นี้ก็เย็นเเล้วนะเธอไม่ตรงรีบกลับไปคอยปรนิบัตรสามีป้ายเเดงของเธอหรอจ๊ะ”
“ไม่ละ…วันนี้เขาน่าจะกลับดึก เพราะเขาบอกว่ามีประชุมกับลูกค้า”
“แล้วเเกก็เชื่อเขาหรอ…ตายละหล่อรวยระดับเขาอะเธอระวังไว้นะไม่เลขาสาวๆก็พวกลูกค้านี่เเหละ ฉันเห็นมานักต่อนักเเล้ว"
“ก็่ช่างเขาสิจะมีอีหนู สักกี่คนมันก็เรื่องของเขาอีกไม่นานเราก็จะหย่ากันอยู่ดี” นวลพูดขึ้นทำให้เพื่อนสาวถลึงตามองอย่าเข้าใจกับสถานะการณ์ของเพื่อนสาว
พวกเธอคุยกันจนดึกนวลจึงคิดจะกลับเพราะดึกมากเเล้ว หมวยเล็กจึงอาสาไปส่งเพราะเธอจะผ่านทางนั้นพอดีนวลจึงยินดีเพราะจะได้คุยกันในรถไปด้วย
“วันนี้พี่ชายฉันจะไปส่งนะเธอจำได้ใช่ไหมพี่เอกที่เพิ่งกลับจากอเมริกาอะเขาว่าจะมารับ"
“อ่อ….จำได้ๆ….ได้สิฉันไม่เกร็งหรอกน๊า…เมื่อก่อนก็เคยคุยกันอยู่”
ทั้งสองคุยกันจนรถมาจอดรับที่หน้าร้าน
“มาละไปกันนวล… เออ…ใช่สิฉันลืมไปเลยแล้วเหล่าบดีการ์สของเธอละ”
“ฉันให้กลับกันไปตั้งเเต่ช่วงบ่ายเเล้วละ”
ทั้งสามพากันคุยมาในรถอย่างสนุกสนานไม่นานรถก็ขับมาถึงคฤหาสหรู่
“เอาละ พรุ่งนี้เจอกันนะฉันจะไปนอนละง่วงมาก” นวลพูดกับเพื่อนอย่างเหนื่อยล้าเเละเดินลงรถไป เอกทีลืมนำของขวัญให้เธอจึงรีบเปิดประตู
“เดี่ยวก่อนนวลพี่ลืม.. เอานี้ให้พอดีซื้อมาจากเมกา เห็นมันสวยดีเลยซื้อมาฝาก”
นวลยิ้มพร้อมเอ่ยขอบคุณเขาเเละรีบเดินเข้าบ้านไปเพราะเธอกลัวหัวใจที่เต้นเเรงของเธอมันจะทำให้เขาจำพิรุจได้ เพราะนวลได้เเอบชอบเขามานานมากเเล้วเเต่ไม่กล้าบอก
เมื่อเธอเดินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้กับสิ่งของในมืออยู่นั้นก็ต้องมาสะดุดกับภาพตรงหน้า ที่มีประธานใหญ่สามีของเธอกำลังนั่งไขว้ห้างดูดบุหรี่อยู่อย่างเยือกเย็นรอบๆมีบดีการ์สยืนอยู่อย่างน่าเกรงขาม ทำให้นวลตกใจนิดๆ เพราะนี้ก็ค่ำเเต่ยังไม่ถึงกับจะดึกอะไรขนาดนั้น ทำไมเขาถึงได้…
“ทำไมคุณถึงกลับมาเร็วละคะ ไหนบอกมีประชุมกับลูกค้าไม่ใช่หรือ”
“ผมยกเลิกการประชุมเพราะหิวข้าวอยากจะกลับมากินข้าวฝีมือคุณเเต่ไม่คิดว่าคุณจะไปเที่ยวเล่นจนลืมเวลาขนาดนี้” เสียงเข้มๆ พูดอย่างสุขุมเยือกเย็น ทำเอานวลหนาวไปทั้งเเผ่นหลัง
“ฉันไม่คิดว่าคุณ…จะกลับ…ก็เลย…….”
“ก็เลยไปเที่ยวเล่นกับผู้ชายคนอื่นจนลืมสามีตัวเองสินะ” ชายหนุ่มพูดพรางทิ้งบุหรี่ในมือลง
เนื้อเรื่อง
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
“นี้…ุมฤษปล่อยนวลนะนีุ้ะอุ้มนวลมาทำไมปล่อย…….นวลเินเอไ้” เสียใสอภรรยาสาวโวยวายอย่่าไม่หยุหย่อน เเ่เา็ไม่สนใอุ้มเธอเเละเินึ้นห้อไปอย่าไม่ลัเล านั้น็ทิ้ัวเธอลยัที่นอนนุ่ม เาะปลุปล้ำเธอเสียให้หายเือใเเ่ล่ออวัที่อยู่มืออเธอมัน็่าัหูัาเาเสียริ เาึมันเเละโยนทิ้ไป้ามุมห้อานั้น็ไม่พูพร่ำทำเพลใๆ เาใ้มือหนาับเเนที่มันำลัะทุบีเาเพื่อไม่ให้เาเ้าใล้ ยึ้นเหนือหัวเเละมันไว้เบาๆ เพื่อไม่ให้เธอเ็บนเินไปแ่ระนั้นหิสาว็สู้เเรเาไม่ไ้อยู่ี
“ุมฤษ….ปล่อยนวลเถอะนะะุหิวไม่ใ่หรอเียวันไปหาอะไรใหุ้ทานีว่านะะ” เสียใสที่เิอออ้อนเพื่อที่ไม่อยาให้เาเ้ามายุ้ับเธอ มันทำให้นัวให่ว่ารู้ทันเเละรู้สึโรทึ้นมา
“ทำไม….รัเียันมานานั้นเลยหรอถึไ้ยอมทำเสียอ่อนเสียหวานเพื่อให้ันปล่อยทีเมื่อี้อนอยู่หน้าบ้านันยัเห็นับมือถือเเนันไอ้ผู้ายที่มาส่อยู่เลย” หิสาวรู้สึนิๆ ว่านี้เาโมโหหิวไ้น่าลัวนานี้เลยหรอเนี่ย
“นีุ้…ใเย็นๆ่อนนะ พี่เอ…เาือพี่ายอเพื่อนสนิทันเอเราสอนไม่ไ้มีอะไรเินเลยันะหน่อย” หิสาวอธิบายอย่าใเย็นเพื่อให้เาเ้าใ เเ่ภายในใอายหนุ่มมัน่ารู้สึหุหิอย่าบอไม่ถูเมื่อเห็นเธอไปสนิทสนมับายอื่น่อให้เธอพยายามะอธิบายอย่าไรมัน็ไม่สามารถทำให้เาใเย็นึ้นเลยเาไม่เยมีวามรู้สึเเบบนี้มา่อนลอระยะเวลา 1 เือนที่เเ่านันมาเา็ไม่เยมีวามรู้สึแบบนี้หรืออาะเป็นเพราะว่าเธอเอ็ไม่เยไปไหนหรือทำอะไรให้เาไม่สบายใ
ายหนุ่มไ้เเ่ทำใและไม่อยาทะเลาะอะไรับเธอเาึลุออาที่นอนเเละเินออาห้อไป หิสาวที่นั่ๆอยู่ภายในห้อ็ยัไม่เ้่าใับพฤิรรมอเา
“เรื่อเเ่นี้…ทำไม้อทำโรทเป็นฟืนเป็นไฟนานั้น้วยอิาบ้าเอ้ย…”นวลแอบพรึมพรำลับหลัหนุ่มหล่อที่เินออาห้อไป สัพัเธอ็ไ้ยินเสียรถที่ับออไปอย่าเร็วนเธอ้อวิ่ไปูที่หน้า่า
“ะรีบไปไหนอเาเนี่ย ทำไม้อับเร็วอะไรนานั้น ไม่ใ่เพราะเราหรอนะ”
ทา้านายหนุ่มที่รีบเร่ับรถออมาเพื่อมาื่มระบายอารม์ที่ผับอเพื่อนสนิท
เมื่อมาถึเา็สั่เรื่ิอื่มเเละื่มไปหลายเเ้วนเพื่อนสนิท้อปรามไว้
“เอ้ยๆๆๆๆ……ใเย็นนี้เเไปอารม์เสียาไหนมาว่ะเนี่ยื่มนานี้ะะไม่ให้ันไ้ายให้ใรเลยหรือไว่ะ” เพื่อนสนิทที่มอพฤิรรมอายหนุ่มอยู่นานเอ่ยึ้น
แ่ไม่ว่าเพื่อนหนุ่มะพูยัไ็เหมือนัสายรมที่พัผ่านหูเาไปเหมือนไม่ไ้ยินสิ่ใ เาื่มนเมาไม่ไ้สิ นาเพื่อนที่สนิทันมาั้เเ่เ็ยัถึับเพราะ ถ้าพูถึประธานหนุ่มมาเ้มอย่าเาเเล้ว ไม่มีทาที่ะล้มเาไ้่ายๆเเ่นี้เาลับื่มเเบบไม่ลืมหูลืมา สัพัสาวสวยลูรึ่ที่ไม่ว่าเธอะเินไปทาไหนสายาหนุ่มๆ็หมายปอ้อมาเเ่เธอผู้เียว เธอเินมายัโ๊ะหนุ่มๆันุ้นเย
“อะไรันนี้ มฤษริๆใ่ไหมเนี่ย ทำไมเมาะนานี้” มุหิสาวที่เพิ่ลับา่าประเทศเอ่ยเเวายหนุ่มสุหล่อที่สนิทันมานาน
“หรือว่ามีเรื่ออะไรให้้ไม่สบายใหรือป่าว” เธอพูพร้อมนั่ลลอเลียเาันุ้นเยัน เเ่ลับถูหนุ่มหล่อสะบัอออย่าไม่ใยี นนถูสะบัอย่าบอไม่ถูเพราะ่อนหน้านี้เาเเละเธอมีวามสัมพันธ์ที่ลึึ่ันมา่อน เเ่เป็นวามสัมพันธ์ที่ไม่ผูมัเเ่สนุๆ้วยันรั้สอรั้ เเ่เมื่อเาเเ่านเเล้วับเปลี่ยนไปอย่าับนละนไม่ ไม่สนใผู้หินไหนอี อนเเรเธอแอบบิว่าน่าะเป็นเพราะเธอไุ้มหัวใเาไว้เเล้ว เเ่มันลับไม่ใ่อย่าที่เธอิ
“มันะเป็นไปไ้ยัไ หรือเาะเเ่เมามาเินไป” สาวสวยิเ้า้าัวเอในใเพราะเาเยโปรปรานเธอมาไม่เยัใเธอเเ่รั้นี้มันรุนเเรมาสำหรับเธอเพราะัวเธอเอ็ไม่เยมีผู้ายนไหนปิเสทมีเเ่อยาเ้าหา เเ่รั้เเรอเธอ็ไ้มอบให้ับผู้ายรหน้าไปแล้วเธอิว่าเาหน้าะหยุที่เธอเเละเธอไม่เยิเสียายวามบริสุทธิ์อเธอเพราะเธอไ้อบเามาริๆ เธอิว่ายัไะเาเเละเธอ็้อลเอยันอยู่ีเพราะไม่ว่าะานะหน้าาาิระูลเธอับเา็พอๆัน เเ่ที่ายหนุ่ม้อเเ่านไป่อนนั้น็เป็นเพราะเรื่อธุระิเเ่นั้นไม่ิะริัอะไรับยัยนั้นหรอ เพราะไม่ว่าะเป็นรูปร่าหน้าาหรือาิระูล นวลภรรยาในนามอหนุ่มหล่อ็สู้อะไรเธอไม่ไ้เลยเธอึไม่ิะใส่ใอะไรับารเเ่านรั้นี้อเา
“นวล…..นวล…ุห้ามไปับมือถือเเนับใรอีผมหวรู้ไหมนวล…” ู่ๆายหนุ่ม็บ่นพรึมพรำึ้นมาทำให้เพื่อนสนิทที่นั่มานาน ถึับอ่อ ที่เเท้็น่าะเรียเรื่อเมียนี่เอถึว่าัเหล้าไปะไม่สนโลเลย ว่าเเ่ทะเลาะอะไรันนะ
เพื่อนหนุ่มไ้เเ่สสัยในใ ผิันับเพื่อนสาวที่นั่้าๆ หน้าหิ หน้าอเหมือนโรทใรมา มือาวนวลำหมัเเน่นาเเ่ำ ภายในใอเธอวุ้นวายมา ว่าเาทำไมถึไ้พร้ำเพ้อภาวนาหานาั้น่ำนั้นไ้ อย่าบอนะว่าเามีใให้ับมัน
ทา้านนวล ที่รอเาับบ้านทั้ืนนี้็วนะสว่าเเล้วั้เเ่เเ่านันมาเาไม่เยไปไหนมาไหนนานนานี้มา่อนเลยเาบอะลับเวลาไหนือรเวลาลอเเละไม่เยปล่อยให้เธออยู่นเียว แบบนี้ นี้ือรั้เเรที่เาเเละเธอทะเลาะันนวลเอ็ไม่รู้ว่าวระทำอย่าไรเพราะัวเธอเอ็ไม่เยมีเเฟนมา่อนไม่รู้ว่าเา้อ้อันยัไเเ่เมื่อิไปิมาเธอะ้อ้ออะไรในเมื่อเธอเอ็ไม่ไ้ทำอะไรผินิ นั้นเธอึัใที่ะรอเาเเล้วึ้นไปนอนพัผ่อน ไม่นานประธานหนุ่ม็ลับมาพร้อมับบีาร์สที่อยประอเาอยู่ เมื่อลับมาถึเา็มอหาหิสาวที่เาิว่าเธอน่าะ้อเป็นัวลเเละ้อนั่รอเาลับมาสิเเ่วามเป็นริเเล้วลับไม่เห็นเธอเลย เารู้สึหุหิใทันทีที่เธอไม่เยิะเป็นห่วเาเลย้วย้ำไม่เเม้เเ่ะโทรามโทรหาว่าอยู่ที่ไหนทำอะไร
ายหนุ่มโมโหเเละรีบเินึ้นไป้านบนห้อทันที ทำเอาลูน้อที่อยประอมาถึับว่านายท่านสร่าเมาั้เเ่เมื่อไหร่เมื่อี้ยัให้เราประอมาอยู่เลย
เมื่อายหนุ่มเ้ามา้านในลับเห็นภรรยาัวน้อยอเานอนหลับอยู่บนเียอย่าสบายใ เาเ็บแปลบเ้าที่หัวใทันที ที่เธอไม่ิะสนใใยีเาริๆ
ายหนุ่มเินเ้ามาใล้และนั่ลบนเียใล้ๆหิสาว มือ็ลูบไล้ที่ใบหน้าอเธออย่าอ่อนโยนานั้นเา็บรรูบที่ริมฝีปาอเธออย่าูื่มมืออเา็ลูบไล้ไปทั่วเรือนร่าอหิสาวอย่าทะนุถนอมเธอรู้สึัวึสะุ้ื่นึ้นมาเเละพยายามะผลัเาออ เพราะไ้ลิ่นเหล้าละลุ้ไปหม
“ุมฤษ นีุ้เมามาหรอ่ะ ปล่อยนวลนะ” เเ่ายหนุ่มใ้เเรเธอลเเละูบเธอ่อไปอย่าไม่ให้โอาสเธอไ้ัืนเเละับเเนทั้สอ้าเธอที่ำลั่อ้านไว้อย่านไม่ฟัอะไร เธอพยายามัืนอยู่สัพัเเ่็ูเหมือนะไม่เป็นผลเลยเธอึยอมให้เาูบอย่านิ่ๆหวัว่าถ้าเาพอใเาะหยุเอ เเ่เาับเลื่อนรอยูบลมาที่เนินอวบอิ่มเเละูเ้นมันอย่าเมามันโยไม่สนใว่าเธอะรู้สึเ่นไรเมื่อเาูนพอใเเล้ว็่อยๆเลื่นริมฝีปาลมาที่เนินสวาทอเธออย่านุ้นเยหิสาวที่โนเาทำอะไร่ออะไรนนลุไปทั่วร่าาย็ะหยุเาเเ่ไม่ทันไ้อ้าปาพูอะไรเา็ูเาที่ิ่เสียวอเธออย่านหิวโหยเเละใ้ลิ้นเลียพร้อมวัมันอย่ารั่วๆทำให้เธอิ้นพรานอย่านไม่รู้ทิศทาใๆ ท่าทาอเธอทำให้ายหนุ่มพอใเป็นอย่ามาเาพอใไ้ไม่นานเพราะท่อนเอ็นอเามันเเ็เหมือนะระเบิออมาเาึรีบถอเสื้อผ้าเเละีุนอนบาเบาอเธออออย่าเร้าร้อนานั้นเา็ใ้ท่อนเอ็นอันให่โอเาถูไปที่่อสวาทอันับเเบอเธอที่เ็มไป้วยน้ำหวานที่ไหลเยิ้มนอไปทั่วปาทาเ้า ายหนุ่มสุะเสียวอย่าอธิบายไม่ถู เาถูไปมาพร้อมับ่อยๆันมันเ้าไปอย่าอ่อนโยนหิสาวที่อยู่ภายใ้ร่าหนาถึับแอ่นัวึ้น้อนรับท่อนเอ็นอันเร้าร้อน้วยวามเสียว่าน
ทำให้ายหนุ่มถึับัรามั รอ ……..้วยวามเสียว
“อ้า…โอ้…วววว.เสียวัรับที่รั…" ายหนุ่มที่เสียวนสุะลั้นถึับราออมาอย่า่วยไม่ไ้ หิสาวที่อยู่ภายใ้เเรันเ้าอออเา็ยาเินำบรรยายเ่นันเธอรู้สึละมุนไปทั่วท้อน้อยเเละเสียวาบ่าไปทั่วร่าาย
“ุ ….มฤษ……นวลไม่ไหวเเล้ว..” ายหนุ่มที่ไ้ยินเสียใสพูึ้นอย่าสั่นเทาเา็รู้ไ้ในทันทีว่าเธอใล้ะถึสวรร์่อนเาเเล้วเาึพลิัวเธอให้มาเป็นผูุ้มเม้านบนะเอ “ัให้เ็มที่เลยรับที่รั…ผมยอม” หิสาวทั้เินทั้อายแ่มัน็หยุไม่ไ้เเล้วเธอึย่มเาเเบบัหนััเ็ม พร้อมทั้เสียราที่เย้ายวนใไม่นานเธอ็ถึุสุยออย่าละมุนไปหมายหนุ่มที่เห็นเธอำลัเลิมเเละอ่อนเเรึับเธอนอนลเเละระหน่ำท่อนเอ็นอันเเ็ร่านอเาใส่อย่ารัวๆนน้ำเื้ออเาพุ้ทะลัออมาอย่าับสายน้ำเายิ่เเทเน้นๆเเละเ้าไปให้ลึที่สุเท่าที่ะลึไ้นหิสาวร้อัสนั่นออมา้วยวามเสียว่านไปทั่วร่าาย รั้นี้เาัหนัับเธอริๆ ายหนุ่มรู้สึมีวามสุอย่าบอไม่ถูเาูบหน้าผาเธออย่าอ่อนโยนเเละูบเบาๆที่หัวไหล่านั้น็อเธอและหลับไปอย่าอ่อนเพลีย
เ้าวันรุ่ึ้นหิสาวที่ลืมาึ้น้วยวามอ่อนเพลียูนาฬิาที่วาอยู่บนหัวเีย็ถึับใเพราะนี้มัน 10 โมว่าเเล้ว เเ่เมื่ิอเธอหันไปมออี้าหนึ่็ยัเห็นายหนุ่มสุหล่อนอนอเธอไว้เเน่นอยู่็ทำให้เธอใหนัว่าเธอเพราะเาเป็นนบ้าานมา ปิสายนานี้เเล้วเา้ออยู่ที่บริษัทสิไม่ใ่บนเียเเบบนี้
“หรือเมื่อืนเาะเมามานลุไม่ึ้น” เมื่อเธอิถึเมื่อืนภาพเหุาร์ทั้หม็เเวบเ้ามาในหัว ทำให้อวัยวะ้านล่าอเธอมันระุโยสัาิาิ เธอทั้อายเเละไม่ล้าสู้หน้าับเาเพราะั้เเ่เเ่านันมาเธอและเามีอะไรันแ่สี่ห้ารั้ทุรั้เป็นเาที่ระทำเธอทั้หมเเ่เมื่อืนนี้เธอไ้ร่วมบรรเลเพลรัไปับเาอย่าสนุเเละเลิบเลิ้ม เธอไ้เเ่หวัว่าเาะเมานำอะไรไม่ไ้นะ เธอ่อยๆยับัวเเละะลุไปอาบน้ำเเ่ัวเเู่่ๆมือหนาลับว้าัวเธอไว้แน่น
“ะไปไหนรับนสวย..” เสียหนุ่มหล่อพูึ้นและว้าัวเธอมาอูบ
“ุ…..ื่นเเล้วหรอะ…ือ..นวละลุไปอาบน้ำ่ะ" เสีหิสาวพูอย่าสั่น้วยวามอาย เเ่ายหนุ่มลับ้อมร่าเธอเเละูบเ้าที่ออเธออย่านหิวระหาย
“นีุ้ะทำอะไรอะ่ะ….ไม่ไปทำานหรอนี้มันสายมาเเล้วนะะ”
“เมื่อืนผมินไม่อิ่มอะ…ออีรอบนะ”ายหนุ่มพูึ้นเพราะลืมาื่นึ้นมาเห็นเธอที่เปลือยเปล่าเา็มีอารม์ึ้นมาอีทีไม่ทันให้หิสาวไ้พูอะไรมาายหนุ่ม็ใ้นิ้วเเะๆลำๆที่เนินสวาทอเธอเพื่อเ็ูว่าเธอมีวาม้อารเหมือนเาหรือป่าว่อเเบที่อวบอิ่มอเธอนั้นมัน็ันมีน้ำเยิ้มๆไหลออมาไหมาสายทำให้ายหนุ่มยิ้มที่มุมปาอย่านเ้าเล่น์
“ุมฤษ่ะ..”หิสาวเอ่ยื่อเเละำเเนเาไว้
“แป็บเียวนะพี่ออีน้ำนึ”ายหนุ่มพู้วยน้ำเสียอออ้อนเเละนำท่อนเอ็นอุ่นๆเเหย่เ้าไปนมิ้ามหิสาวเอ็รู้สึอบมาเเ่เธอ้อ่มใไว้ไม่ล้าเเสวามรู้สึออมา
“ทำเหมือนเมื่อืนให้หน่อยไ้ไหมพี่อบมา” หิสาวใมาที่เาำเหุาร์เมื่อืนไ้ทั้หม โถ่เอ้ย…ไม่มีอะไระเสียเเล้วสินะ เธอึึ้น่อมเาเเละเ้ไปามัหวะอย่าอ่อน่อย ฝ่ายายที่อยู่้านล่านั้นเสียวนเเทบบ้า ร้อำรามัราสี ร่าายบอบบาเ้ึ้นลเนินทั้สอ็เ้ามัหวะไป้วยายหนุ่มยื่นมือไปย้ำอย่าหมั่นเี้ยวานั้น็่วยหิสาวเ้สัพัทัู้่็ถึุหมายพร้อมันอย่าละมุน…
ผลงานอื่นๆ ของ เด็กสามหลัง ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ เด็กสามหลัง
ความคิดเห็น